Ένα απόγευμα με τον Γιώργο Βερναρδάκη, τον SV1AB

Σπάω το κεφάλι μου αλλά δε μπορώ να θυμηθώ αν ήταν το καλοκαίρι του 1990 ή του 1991 όταν με πήρε τηλέφωνο ο φίλος ο Γιάννης ο SV1BJP, για να πάμε παρέα να πάρουμε κάτι κεραίες TONNA από το σπίτι ενός ραδιοερασιτέχνη. Χωρίς δεύτερη σκέψη είπα το ναι και μετά από είκοσι λεπτά ο Γιάννης ήταν κάτω από το σπίτι μου. Είναι αυτονόητο πως την εποχή εκείνη εγώ δεν είχα άδεια ραδιοερασιτέχνη και απλώς κοιτούσα και άκουγα, πάντα προσεκτικά.

Μετά από μερικά λεπτά βρεθήκαμε να ψάχνουμε ένα σπίτι κάπου στη Νέα Κηφισιά και αφού επιδοθήκαμε αμφότεροι στο αγαπημένο μας hobby, στο μπανιστήρι ταράτσας, εντοπίσαμε κάποιο με … μπόλικες και ασυνήθιστες κεραίες, στα δικά μου μάτια. Καταλάβαμε αμέσως ότι ήμασταν στο σωστό σημείο, χωρίς καμία αμφιβολία! Ε! για να μη τα πολυλογώ, εκείνη τη μέρα γνώρισα τον SV1AB ή κατά κόσμο, Γιώργο Βερναρδάκη. Αυτό που αντίκρισα, καθώς άνοιξε η πόρτα, η πρώτη εικόνα δηλαδή, ήταν έναν ηλικιωμένο κύριο, σχετικά αδύνατο, ελαφρώς σκυφτό, με άκρως καλοκαιρινή περιβολή, όπως ακριβώς το απαιτούσε η ζεστή καλοκαιρινή μέρα! Φανέλα λευκή με ράντες και παντελόνι μέχρι το γόνατο, βερμούδα, χρώματος μπεζ.

Τα πρώτα στοιχεία που μου έκαναν εντύπωση ήταν η ευγένειά του και η φιλοξενία του. Γενικότερα θα έλεγα πως έκπεμπε θετική αύρα. Μας περιποιήθηκε σαν να ήμασταν φίλοι από παλιά. Κάποια στιγμή με ρώτησε αν είμαι κι εγώ ραδιοερασιτέχνης και αφού του εξήγησα, το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν να προσπαθήσω και να το θέσω ως στόχο αφού μου αρέσει τόσο πολύ!

Στην αρχή μας πήγε στη ταράτσα όπου είχε σε ένα διαμορφωμένο χώρο το ένα από τα δυο shack, το άλλο ήταν στη χώρο της βιβλιοθήκης του σπιτιού, δίπλα στο σαλόνι. Τι να πρωτοθυμηθώ από αυτά που έβλεπα από τόσο κοντά! Το Linear για τη μπάντα των 2 μέτρων με τη λυχνία 4CX250B; Τα διάφορα transverter; Τους τοίχους με τη μοναδικές ταπετσαρίες από QSL κάρτες των 6 μέτρων; Ή εκείνη με κάρτες των 2 μέτρων; Κατασκευές παντού! Όπου κι αν κοιτούσες. Ένα υπέροχο και μοναδικό θέαμα που έμοιαζε λες και κάποιος είχε κουνήσει το μαγικό του ραβδάκι και είχε φτιάξει σχεδόν όλες τις κατασκευές του HANDBOOK και τις είχε αφήσει σε αυτό το καμαράκι! Όταν μιλούσε για όλα αυτά, νόμιζες ότι μιλούσε για κάτι ξεχωριστό και μοναδικό κάθε φορά και ότι αυτό είχε … ψυχή!

Όσο για το κεραιομάνι πάνω στη ταράτσα, ε, ουδείς λόγος! Από G5RV μέχρι και μια τετράδα από Yagi για τα 23 εκατοστά. Yagi για τα 6 μέτρα, για τα 2 μέτρα και τα 70 εκατοστά.

Δε πρόκειται να ξεχάσω το ύφος που είχε όταν μου περιέγραψε, πως και με ποιόν, έκανε το πρώτο QSO στα βραχέα ...
- Τον άκουγα τα βράδια που έβγαινε στον αέρα και όταν του έκανα κλήση με ρώτησε ποιος είμαι; Εκείνος είχε callsign SV1AA, ε κι εγώ είμαι ο SV1AB του απάντησα με κλειδί φτιαγμένο από καρφί! Ήταν ο στρατηγός Ζαρίφης, έλεγε και το ρυτιδιασμένο από τα χρόνια σώμα του, εσείετο και νόμιζες ότι μιλούσε για το ιερότερο πρόσωπο της ζωής του!

Είχα καταλάβει πως η προσωποποίηση και η ιστορία του Ελληνικού ραδιοερασιτεχνισμού ήταν μπροστά μου!

Μετά από αρκετή ώρα ραδιοερασιτεχνικής συζήτησης, μας κατέβασε και στο δεύτερο shack που είχε στο χώρο της βιβλιοθήκης. Εκεί είχε και ένα YAESU FT-ONE για τα βραχέα, Η/Υ με λογισμικό για τη παρακολούθηση των δορυφόρων. Περισσότερα από αυτό το shack, δυστυχώς, δε θυμάμαι!

Ότι και να τον ρωτούσα μου εξηγούσε αμέσως και μάλιστα μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που τα εξηγούσε αλλά και η ευχαρίστηση που ένοιωθε, λες και ήταν η πρώτη του φορά! Ναι, έκανε σα μικρό παιδί! Ο ενθουσιασμός του κάθε φορά που μίλαγε για κατασκευές αλλά και για DX, ήταν έκδηλος σε μεγάλο βαθμό, γεγονός που μ’ έκανε να τον συμπαθήσω πάρα πολύ.
Περισσότερο συζητούσε μαζί μου και μου έδειχνε όλο και πιο πολλά από τα αγαπημένα πράγματά του.

Αν μου ζητούσε κάποιος να περιγράψω το Γιώργο, δε θα έλεγα πως ήταν ο τύπος του ξερόλα ούτε του ψηλομύτη, κάτι που μάλλον δεν πολυάρεσε στους ορισμένους «διψήφιους» της εποχής του!
Ο Γιώργος ήταν άνθρωπος που ήθελε να μοιράζεται αυτά που είχε, τις όποιες γνώσεις του, ακόμα κι με έναν ο οποίος δεν είχε και πολύ μεγάλη γνώση του αντικειμένου.

Αυτός ήταν ο Γιώργος Βερναρδάκης ο SV1AB, απλός, ευχάριστος, ευγενικός, γνώστης, πρωτοπόρος, πολύ φιλικός, ένα μικρό παιδί που όποτε τον πετύχαινα, κυρίως στα 15 μέτρα, καθόμουν και τον άκουγα να συνομιλεί, σε άπταιστα γαλλικά, με τον φίλο του F9FT και όχι μόνο.

Μόλις μάλιστα του είπα ότι ήμουν κάτοικος δήμου Περιστερίου, δεν έκρυψε τη χαρά του και μου μίλησε για το βενζινάδικο που είχε κάποτε στη Λεωφόρο Κηφισού, το οποίο και γνώριζα! Για να μαθαίνουν οι νεότεροι, ήταν στη συμβολή των οδών, Κηφισού και Εθνάρχου Μακαρίου στο Περιστέρι, εκεί που σήμερα είναι το κατάστημα, ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ.

Το λάθος μου ήταν, ότι ενώ ο ίδιος μου είχε προτείνει, όποτε θέλω να πάω να τον βρω, εγώ δε το έκανα ποτέ! Αν το είχα κάνει τότε, τώρα θα είχα περισσότερο και πολυτιμότερο υλικό στα χέρια μου από το θρύλο του Ελληνικού ραδιοερασιτεχνισμού, SV1AB.

Όπως γνωρίζετε, ο Γιώργος τα τελευταία χρόνια της ζωής έπασχε από τη νόσο, Alzheimer. Τόση γνώση και εμπειρία δυστυχώς δεν πέρασε ή δεν έμεινε κάπου, λχ σε γραπτά κείμενα, όχι μόνο για την ιστορία αλλά και για τους μεταγενέστερους! Κρίμα!

Εύχομαι να ξανα-συνταθούμε κάποτε.
Ίσως στο παράδεισο των … ραδιοερασιτεχνών!