«Η κυρία Δήμαρχος» είναι … blogger;

Στην ταινία «Η κυρία Δήμαρχος» η αξέχαστη ηθοποιός Γεωργία Βασιλειάδου, υποδύεται την Ασπασία, ιδιοκτήτρια ταβέρνας, σε κάποια γειτονιά της Αθήνας. Η ταβέρνα όμως της Ασπασίας βρίσκετε δίπλα σε αυτήν του Ανάργυρου. Οι σχέσεις των δυο πρωταγωνιστών είναι … εχθρικές. Η προκήρυξη εκλογών και η απόφαση των δυο άσπονδων εχθρών να διεκδικήσουν το Δημαρχιακό θώκο, πυροδοτεί καταστάσεις, που αν μη τι άλλο, προκαλούν γέλιο σε … άφθονες ποσότητες!

- Μα καλά, μάθημα Ελληνικού κινηματογράφου θα μας κάνεις τώρα;
Θα μου πει κάποιος! Όχι βέβαια αγαπητέ μου συνάδελφε. Κάνε όμως λίγο υπομονή και θα δεις πως συνδέετε η κυρία δήμαρχος με τα … δικά μας!

Η Ασπασία λοιπόν σε μια προσπάθεια να τραβήξει όλο και περισσότερους ψηφοφόρους με το μέρος της, αποφάσισε να τους καλεί στη ταβέρνα της και να τους κερνάει! Αυτή η κίνηση, όπως καταλαβαίνετε, είναι μια κίνηση στρατηγικής που λέγετε και εξαγοράς συνειδήσεως ή δημιουργία υποχρέωσης!
Η ταινία γυρίστηκε το 1960 και η φτώχεια της περιόδου είναι προφανής. Ως εκ τούτου το κέρασμα και ειδικά από ταβερνιάρισσα αποτελεί δέλεαρ!

Τη ταινία αυτή, απ’ ότι φαίνετε, είχε ως πρότυπο κάποιος «φίλος» (;) - «συνάδελφος» (;), ο οποίος μεταξύ άλλων δε λησμονεί να καλέσει όλους τους … ψηφοφόρους (;) στη … «ταβέρνα του», για να τους εξηγήσει το μεγάλο κακό που έχει προκαλέσει η παρουσία μου στη ραδιοερασιτεχνική κοινότητα!!! Τους εξηγεί και κάτι άλλο, το κακό που προκαλεί η ανάγνωση του ιστολογίου μου, πλην του δικού του φυσικά! Μόνο το δικό του θεωρεί … ευαγγέλιο! Μη ξεχνιόμαστε! Το δικό του φυσικά μπορεί να μη διαφέρει και πολύ σε ποιότητα από αυτή των γνωστών μεσημεριάτικων εκπομπών που παρουσιάζουν οι ξανθιές της TV, αλλά γι αυτόν το ασχημόπαπο είναι κύκνος!!! Εκτός αυτού πουλάει και περισσότερο! Σημείο των καιρών συνάδελφε!

Τους εξηγεί με πολλές λεπτομέρειες και με μεγάλη ακρίβεια, πόσους μετρητές έβαλα στο blog, ποιους, καθώς και τι κάνει ο καθένας από αυτούς. Εκείνο όμως που τεχνηέντως δεν τους λέει, είναι το ποιος μου τους πρότεινε!
Αυτό μου δίνει το δικαίωμα να κάνω διάφορες σκέψεις όπως, ότι κάθε φορά που βλέπει την επισκεψιμότητα στο blog χάνει τον ύπνο του χαμένος σε αθροιστικές του τύπου 2+2=? Χμ, μήπως από Σεπτέμβρη πρέπει να πας και πάλι στο … σχολείο;
Φοβάμαι μάλιστα ότι θα προσπαθεί να τους πείσει με κάθε είδους επιχείρημα, ότι εγώ ευθύνομαι και για τη τρύπα της οικονομίας! Μήπως ευθύνομαι και για τρύπα του όζοντος; Αυτός, ξέρει καλύτερα!

Κάτσε τώρα στην οθόνη του υπολογιστή σου και μέτρα τα hit όλων των blog με μεγάλη προσοχή όμως σε παρακαλώ, διότι εάν σου ξεφύγει έστω κι ένα θα δυσαρεστηθεί η ραδιοερασιτεχνική σου παρέα! Μπορείς πλέον να κάτσεις άνετα στο θεωρείο, μετρώντας τα πολύτιμα για τη πορεία σου hit και να εξιστορείς ταυτόχρονα στα «παιδάκια» όμορφα παραμυθάκια για τους κακούς δράκους που εξόντωσες, οι οποίοι, ειρήσθω εν παρόδω, ενοχλούσαν (;) αυτή σου την πορεία! Τη πορεία προς τη κορυφή των αμέτρητων hit που θεωρείς ότι ανήκει αποκλειστικά σε εσένα. Για να το καταφέρεις μάλιστα αυτό δε διστάζεις μπροστά σε τίποτα! Είσαι έτοιμος να πολεμήσεις με κάθε μέσο που διαθέτεις, μειώνοντας και τη προσωπικότητα ενός ανθρώπου που δε πρόλαβες καλά – καλά να γνωρίσεις! Αυτό μάλλον, θα σου έδωσε και extra bonus.
Αυτό είναι για σένα ο ραδιοερασιτεχνισμός;

Όσο για τη πληροφόρηση, δε φταίω εγώ, οι ίδιοι μου τα λένε! Τα φιλαράκια σου, που αντίθετα από εσένα, κάποιοι έχουν καλύτερη κρίση!
Κάτσε και χάζευε στο blog-άκι σου, ποιοι μπαίνουν και ποιοι βγαίνουν, που πάνε αυτοί που βγαίνουν και από πια τρύπα μπήκαν αυτοί που ήρθαν!!! Τύφλα να έχει ο ΘΟΥ ΒΟΥ. Αυτή άλλωστε δεν είναι και η μοναδική σου ασχολία;

Λοιπόν «Ασπασία», η τακτική σου πλέον είναι πασίγνωστη και όσοι έχουν λίγο μυαλό, μπορούν να καταλάβουν πως σκέφτεσαι και πως ενεργείς. Αλλά, με την άδειά σου, θα μου επιτρέψεις να ενημερώσω και τους … ανυποψίαστους.
Το πρώτο πράγμα που προσπαθείς να κάνεις είναι να σου έχει κάποιος υποχρέωση. Αυτό το πετυχαίνεις σχετικά εύκολα, πχ. καλώντας το ανυποψίαστο θύμα στη … «ταβέρνα σου». Με τον τρόπο αυτό, όπως ξέρεις, δημιουργείς κλίμα εξαγοράς συνειδήσεως-υποχρέωσης. Τα υπόλοιπα είναι απλή ρουτίνα γι σένα.

Όχι, όχι, μη φοβάσαι. Δεν πρόκειται να σε δώσω. Τουλάχιστον για την ώρα! Όσα μου έχεις πει για τους άλλους, παρόλο που δεν υπήρξα ποτέ φίλο σου, δε πρόκειται να τα ξεράσω, εκτός … αν δε τηρήσεις το πρωτόκολλο. Λοιπόν δικαίωμά σου είναι να παριστάνεις τη κυρία Δήμαρχο όσο θέλεις. Μπορείς, επίσης, να ασχολείσαι με το απόλυτο τίποτα (!) πάλι όσο θέλεις. Προσωπικά μου είσαι αδιάφορος! Εμένα μόνο μη ενοχλήσεις ξανά γιατί τότε ίσως ξεχάσω πόσο κύριος είμαι και αρχίσω να λαλάω!
Πίστεψε με όμως τότε δε θα υπάρχει κανένας για να σε γλυτώσει, αφού όλους τους έχεις θάψει με πισώπλατα μαχαιρώματα! Ξέρεις τώρα εσύ τι εννοώ! Φαντάζεσαι τι χαρά θα κάνουν όλοι αυτοί μόλις το μάθουν;

Αγαπητέ μου συνάδελφε, στις φτωχές ραδιοερασιτεχνικές ημέρες που διανεύουμε, μερικοί σφετεριστές του χώρου, εκμεταλλεύονται τη καλή διάθεση ορισμένων συναδέλφων μας και προσπαθούν να τη μετατρέψουν σε απέχθεια προς ορισμένους «ενοχλητικούς ραδιοερασιτέχνες», οι οποίοι μάλιστα είχαν το θράσος (!!!) και τόλμησαν να διαφοροποιηθούν από την άποψη της … κυρίας Δημάρχου. Στη προσπάθειά τους όμως αυτή πρώτα στρέφουν τα ανυποψίαστα και με όλη τη καλή διάθεση παιδιά, κατά του ραδιοερασιτεχνισμού και μετά κατά των προσώπων!

Ακόμα έχω να σου πω ότι εγώ ποτέ δε μέτρησα ή ζύγισα την αξία ενός συναδέλφου, σε κανέναν τομέα! Έμαθα να εκτιμώ το καθένα ξεχωριστά γι αυτό που είναι και όχι γι αυτό που θα ήθελα εγώ να είναι!

ΥΓ. 1 Πρέπει να ξέρεις ότι με τη στάση σου αυτή, έχασες πρώτα απ’ όλα έναν φίλο. Εσύ όμως ξέρεις καλύτερα γιατί επέλεξες αυτό το δρόμο, το δρόμο της μοναξιάς και της απομόνωσης. Ίσως να μη θέλεις φίλους. Ίσως να επιδιώκεις μόνο κόλακες και αυλικούς. Άρα εγώ δε σου κάνω. Κάτσε λοιπόν στη «ταβέρνα σου» με τους κόλακες και τους αυλικούς σου και δες με την ησυχία σου ποίος σου ταιριάζει και ποιος όχι, για κόλακας.

ΥΓ. 2 Στο τέλος θα καταντήσεις η γραφική φιγούρα της κοινότητας όπως ο Statler του Muppets show. Όσο για τον Waldorf, την άλλη γραφική φιγούρα του Muppets show, ναι υπάρχει κι αυτός, ίσως ασχοληθώ άλλη φορά μαζί του.



Τυχόν ομοιότητες με πρόσωπα και καταστάσεις, είναι συμπτωματικές και ο αρθρογράφος δεν φέρει καμία ευθύνη.

73 και καλά μυαλά!