SZ1SV/8 στο RSGB IOTA Contest 2010

Όπως λέει και ο Γιώργος ο SV1RP, αυτό το Contest βάφτηκε με αίμα!

Η αποστολή, μετά από πολλά προβλήματα, έληξε με τρία ράμματα στο δεξί πόδι μου! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ότι δε θα μας πήγαινε τίποτα καλά φάνηκε από τη πρώτη στιγμή! Ενώ είχαμε κανονίσει να φύγουμε από το μεσημέρι της Παρασκευής, εγώ βρισκόμουν λίγο πριν τη συμβολή της Π. Ράλλη με τη Γ. Λαμπράκη στη Νίκαια, όταν χτύπησε το κινητό μου τηλέφωνο. Στην άλλη μεριά ήταν ο Σωτήρης, SV1HER, που με ενημέρωνε ο τι ο Γιώργος, SV1RP, ήταν … άρρωστος!!! Ως εκ τούτου δεν υπήρχε λόγος να πάω από τη Παρασκευή στη Σαλαμίνα, όπως είχαμε κανονίσει εγώ και ο Γιώργος. Μετά από μερικά τηλεφωνήματα μεταξύ εμού και του Σωτήρη, καταλήξαμε ότι αύριο, δηλαδή το Σάββατο, θα έπρεπε να πάμε με ότι εξοπλισμό έχουμε για να στήσουμε. Ότι ξεκινήσαμε στραβά είναι πλέον ηλίου φαεινότερο! Που να πήγαινε όμως ο νους μου στα … χειρότερα! Στην αποστολή θα συμμετείχε και ο Θοδωρής ο SV1GRM. Το Σάββατο, περίπου στις έντεκα, έφτασα στο σημείο που θα κατασκηνώναμε. Το σημείο αυτό ήταν 400 με 500 μέτρα μετά τη παραλία Ψιλή άμμος. Ένα υπέροχο μέρος γεμάτα από πεύκα και από … σκουπίδια, τα οποία ήταν και η αιτία του τραυματισμού μου! Σε αυτό το σημείο δε θα παραλείψω να μεταφέρω τα «συγχαρητήρια» στο δήμαρχο του ιστορικού νησιού της Σαλαμίνας, που κατάφερε να μετατρέψει αυτό το μοναδικό σε ομορφιά και κάλλος χώρο, σε ένα απέραντο σκουπιδότοπο! Οι δημοτικές εκλογές όμως πλησιάζουν. Ε ρε γέλιο που έχει να πέσει! Στα δικά μας και πάλι.
Εκεί βρήκα το Σωτήρη να έχει ήδη κατεβάσει τα περισσότερα πράγματα από το αμάξι του και να αλλάζει ένα BALUN από μια Fritzel FD4 που θα χρησιμοποιούσαμε στην αποστολή. Αφού καθαρίσαμε (;) το χώρο που θα κατασκηνώναμε, στήσαμε κεραία, τέντα, τραπέζι, μηχανήματα, μπαταρία, σκηνή, κάναμε και τις δοκιμές μας με ένα TS-2000. Όλα καλά. Με το Θοδωρή, ο ποιος ήταν καθοδόν, μιλούσαμε μέσω R1 και η άφιξή του ήταν πλέον θέμα μερικών λεπτών. Μαζί με το Θοδωρής άρχιζαν να καταφθάνουν και οι πρώτοι θαμώνες της παραλίας. Μια ομάδα αθίγγανων οι οποίοι είχαν διακόψει τη δουλειά τους για χάρη της μεσημβρινής σιέστας.
Ο Θοδωρής είχε φτιάξει, ειδικά για περιπτώσεις σαν κι αυτή, ένα μεταλλικό αλλά ελαφρύ πάγκο με αποσπώμενα πόδια. Εκτός από το πάγκο και το 897D, είχε φέρει αγγουράκια, αχλάδια και ψωμί χωριάτικο, ένα καρβέλι 2 κιλών το οποίο τρωγόταν και την επόμενη μέρα, χωρίς να έχει ξεραθεί! JET σου λέω! Παραλίγο να ξεχάσω το σημαντικότερο. Είχε φέρει και τη γεννήτρια. Ο Γιώργος ο αρπέας είχε σηκωθεί από το κρεβάτι του … πόνου και είχε πάρει το δρόμο προς τη Σαλαμίνα. Θα ήταν περίπου δύο η ώρα όταν έφτασε μαζί με αρκετό εξοπλισμό, άλλη μια κεραία Fritzel FD4, ένα 756PROIII, το … πυρετό του, το βήχα του, με το hi-hi! και … ωχ, τι είναι αυτό που βγήκε από το αμάξι του Γιώργου όταν άνοιξε η πόρτα του συνοδηγού; Ένα πίντσερ! Αυτός είναι ο Παντελής, μου λέει ο Γιώργος και μας … συστήνει! Χμ, ή μασκότ της αποστολής, σκέφτηκα από μέσα μου! Ναι, στη αποστολή θα συμμετείχε και ένα σκυλάκι πίντσερ! Φωτογραφία με το Παντελή να χειρίζει CW, δυστυχώς δεν τράβηξα. Την επόμενη φορά όμως θα το κάνω και τότε να δω εγώ χαρούμενες φατσούλες!
Η δεύτερη αναποδιά ήταν πλέον μπροστά μας! Η γεννήτρια, παρότι ήταν 3,5 KVA δε σήκωνε το Linear ισχύος μόλις … 500Watt!!! Αφού κλείσαμε το Linear ανακαλύψαμε πως δε σήκωνε κανένα μηχάνημα και η τάση εξόδου έπεφτε από τα 237 Volt άλλοτε στα 89 Volt και άλλοτε στα 127 Volt!!! Αυτά είναι, αγαπητέ μου συνάδελφε! Ναι , ναι σου λέω. Κάποιος είχε μουντζώσει αυτή την αποστολή, αμφιβολία πλέον δε χωρούσε! Υπάρχει και συνέχεια, για του λόγου το αληθές!
Λίγη ώρα μετά κι ενώ παλεύαμε με τα στοιχειά της τεχνολογίας, σε απόσταση μικρότερη από 100 μέτρα ένα αυτοκίνητο έπεσε μέσα στο δάσος χωρίς σοβαρή αιτία και ευτυχώς χωρίς θύματα. Το αυτοκίνητο που προσέκρουσε σε δύο πεύκα μάλλον θα πάει προς απόσυρση!
Έπεται και συνέχεια!
Αφού ο Γιώργος έστησε το 756PROIII με ένα από τα τρία Laptop που είχε φέρει μαζί του, διαπίστωσε πως το μηχάνημα δεν «άκουγε» τις εντολές του Laptop! Το ρολόι έδειχνε πέντε, το contest είχε ξεκινήσει από τις τρείς, κι εμείς ακόμα δεν είχαμε βγει στον αέρα!
Οι αναποδιές συνεχίζονταν, χωρίς εκπτώσεις! Οι υποχθόνιες δυνάμεις του σκότους, νεφελίμ, δρακουμέλ και διάφοροι κομπλεξικοί … καλικαντζαρομούρηδες, εξακολουθούσαν να εμποδίζουν την αποστολή μας, έστω κι αν βρίσκονταν λίγες δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από εμάς!!!
Τα χειρότερα όμως, δεν είχαν έρθει!
Κάποια στιγμή το 756PROIII και το Laptop επικοινώνησαν και ο σταθμός SZ1SV/8 ήταν, επιτέλους, στον αέρα. Ας είναι καλά ο Γιώργος.
Αρχίσαμε με CW στα 20 μέτρα και μετά από λίγη ώρα ξεκίνησα κι εγώ με φωνή στα 40 μέτρα. Αφού όλα λειτουργούσαν ΑΨΟΓΑ, με εξαίρεση τη γεννήτρια, της οποίας η τάση ανεβοκατέβαινε διαρκώς, με αποτέλεσμα τα τροφοδοτικά να ανοιγοκλείνουν. Κάποια στιγμή ο Σωτήρης και ο Γιώργος πήγαν για προμήθειες, σουβλάκια, νερά, αναψυκτικά κτλ. Το 756PROIII το κλείσαμε μόλις έφυγαν. Όταν με το καλό επέστρεψαν κι αφού φάγαμε, ήπιαμε και καλαμπουρίσαμε, ο Γιώργος άνοιξε το 756PROIII, αλλά αυτό για μια ακόμη φορά αρνιόταν πεισματικά να δεχτεί εντολές από το Laptop!!! Τα δυο μηχανήματα δεν τα είχε αγγίξει κανένας (!!!) όση ώρα έλειπαν ο Σωτήρης και ο Γιώργος! Μιλάμε τώρα για αληθινό βουντού! Οι υποχθόνιες δυνάμεις του σκότους δρούσαν κανονικά, με την κακή και αρνητική σκέψη των προαναφερθέντων καλικαντζαρομούρηδων να αιωρείται από πάνω μας! Ας είναι. Με τα πολλά ο Γιώργος ξαναέφερε σε λογαριασμό τα δύο μηχανήματα και ξεκινήσαμε πάλι να τρέχουμε το contest. Η ώρα είχε πάει τουλάχιστον έντεκα το βράδυ και στο ενεργητικό μας είχαμε πολύ λίγα, μα πολύ λίγα QSO!
Κερασάκι στη τούρτα αποτέλεσε το θέμα των καυσίμων που … τελείωναν! Μάλλον η κακή λειτουργία της γεννήτριας τα έκαψε πιο γρήγορα απ’ ότι έπρεπε! Ξεκινήσαμε εγώ με το Σωτήρη προς αναζήτηση ανοιχτού πρατηρίου υγρών καυσίμων, μεσάνυχτα στη Σαλαμίνα! Μετά από περιπλάνηση βρήκαμε το ένα και μοναδικό πρατήριο ανοιχτό κι έτσι θα συνεχίζαμε το έργο μας.
Κάποια στιγμή άρχισαν σιγά-σιγά να αποχωρούν ο Σωτήρης και ο Θοδωρής για νυχτερινή κατάκλιση και έμεινα μαζί με το Γιώργο μέχρι τις επτά και μισή περίπου το πρωί όπου και πήγα για ξεκούραση μέχρι και τις έντεκα.
Εκτός από τα προηγούμενα, είχε πρόβλημα και το Laptop του Σωτήρη που έσβηνε μόνο του χωρίς καν να το αγγίξει κάποιος! Το χειρότερο όλων όμως ήταν η στιγμή που πέρναγα τα στοιχεία μιας επαφής και δε μπορούσα να δώσω αύξων αριθμό, γιατί το Laptop … μόλις είχε σβήσει!!!
Κατά τις πέντε το πρωί όμως, συμβαίνει άλλο ένα ευτράπελο που παραλίγο να ανοίξει το κεφάλι του αρπέα! Ξαφνικά σηκώθηκε δυνατός αέρας, ένα πράγμα όπως στη ταινία οι μάγισσες του Ίστγουικ, με αποτέλεσμα να παρασύρει την ομπρέλα προς τη μεριά που κοιμόταν ο ανυποψίαστος Θοδωρής, χωρίς ευτυχώς να τον αγγίξει. Ένα μεταλλικό κοντάρι όμως που είχε ξεμπλοκάρει από τη τέντα, λόγω του δυνατού αέρα, κάτω από την οποία βρισκόμασταν εγώ και ο αρπέας, έφυγε με μεγάλη ορμή και πέρασε δίπλα από το Γιώργο! Ξυστά, ευτυχώς! Αν συνέβαινε αυτό που φαντάζεστε και που εκτυλίχτηκε μόλις λίγα εκατοστά δίπλα από εμένα, τότε το κεφάλι του Γιώργου θα πέρναγε από σοβαρή δοκιμασία crash test με άγνωστες ή γνωστές συνέπιες και η αποστολή θα είχε δραματική έκβαση! Που να ήξερα όμως τι έκπληξη περίμενε εμένα για το τέλος! Αφού λοιπόν σηκώθηκα, κατά τις έντεκα και μετά από μερικά πειράγματα και τη βαθμολόγηση των αιθέριων υπάρξεων που διέσχιζαν το μικρό πευκόφυτο δάσος, προς τη παραλία, έκανα μερικά QSO.
Κατά τις δύο περίπου το μεσημέρι, λίγο πριν το τέλος του contest, απομακρύνθηκα λίγο από την αποστολή ακλουθώντας το κάλεσμα της φύσης μέσα στο ίδιο της το σπίτι, ανάμεσα στα σκοίνα και στα μπαζοσκούπιδα!!! Καθώς γύρισα το σώμα μου να φύγω, σκόνταψα στα παρατημένα μπάζα πρώτα με το αριστερό πόδι και στην απέλπιδα προσπάθεια να μη πέσω με το δεξί και τελικά έπεσα με το δεξί που έχει δεχθεί και τη μεγαλύτερη πίεση. Το χειρότερο ήταν ότι έπεσα με το γόνατο σε κάτι σπασμένα κεραμίδια που είχαν πετάξει όχι μόνο σε εκείνο το σημείο αλλά σε όλη τη περιοχή κάποιοι αναίσθητοι, βρωμιάρηδες, τουρκόγυφτοι, εγκληματίες της φύσης, συνάνθρωποί μας! Το άλλο δυσάρεστο δε είναι, ότι αυτοί είναι γραμμένοι και στους εκλογικούς καταλόγους και … ψηφίζουν κιόλας! Όσο για το δήμαρχο, να τη χαίρετε τη Σαλαμίνα έτσι όπως τη κατάντησε, γεμάτη σκουπίδια, βρωμιά και άκρως επικίνδυνη για την υγεία των κατοίκων και των εκδρομέων. Το σχίσιμο ήταν βαθύ και αναγκαστικά ο Γιώργος με μετέφερε στο κέντρο υγείας του νησιού, για να μου παραστούν οι πρώτες βοήθειες. Το κέντρο υγείας, περιττό είναι να σας πω ότι, υπο-λειτουργούσε με περιορισμένο αριθμό γιατρών και νοσηλευτών, ενώ δοκιμαζόταν η αντοχή της μιας γιατρού, κυρίως από έκτακτα περιστατικά, όπως το δικό μου.
Το αποτέλεσμα ήταν τρία ράμματα και ευτυχώς να λέω που δε μου έκοψε τένοντα! Τότε θα ήταν πολύ χειρότερη η κατάσταση. Με τα χίλια ζόρια, που λέμε, επέστρεψα με το μηχανάκι (!!! σιγά μη το άφηνα στη Σαλαμίνα να μου το … ψειρίσουν τα αλάνια) στο σπίτι μου κατά τις έξι παρά τέταρτο, ταλαιπωρημένος, εξουθενωμένος και … ραμμένος (με το hi-hi).

Καλά ε, σε αυτό το contest έσκισα, με όλη τη σημασία της λέξης!!!



Αν με ρωτήσεις πως πέρασα, θα σου πω πως πέρασα ωραία, παρά το ατύχημά μου. Η παρέα ήταν πολύ καλή. Ο Γιώργος είναι δάσκαλος στους διαγωνισμούς. Τελεία και παύλα. Ο Σωτήρης, πάντα πρόθυμος, είναι ο άνθρωπος που θα γίνει χαλί να τον πατήσεις. Πιστός εργάτης της ραδιοερασιτεχνικής κοινότητας. Ο Θοδωρής, λάτρης του CW, καλός χειριστής, με πολλά σχέδια για το μέλλον!

Ευχαριστώ το Γιώργο για τη πρόσκληση και για την ευκαιρία που μου έδωσε να συμμετάσχω κι εγώ στην ομάδα SZ1SV/8 στο φετινό RSGB IOTA Contest.

Πολλά 73 σε όλους και καλές διακοπές.

ΥΓ.1 προσοχή στις παραλίες αλλά και στα δασάκια που κατοικοεδρεύουν … μπάζα!
ΥΓ.2 μακριά από κομπλεξικούς … καλικαντζαρομούρηδες!