Ένας χρόνος … φαγούρα!!!

Δηλαδή ένας ολόκληρος χρόνος blogging.

Μπορεί να μην το γνωρίζετε οι περισσότεροι, εδώ λίγο έλειψε να το ξεχάσω κι εγώ ο ίδιος, ότι το παρών ιστολόγιο αισίως συμπλήρωσε, ένα ολόκληρο χρόνο ύπαρξης! Ας είναι καλά κάποιος φίλος που μου το θύμισε και μάλιστα με παρότρυνε να γράψω και μερικές αράδες για αυτό το θέμα. Βέβαια η σημερινή ανάρτηση μου πήρε αρκετό χρόνο για να «τη φέρω σε λογαριασμό» αλλά το αποτέλεσμα πιστεύω πως θα με ανταμείψει αφού μεταξύ άλλων είναι διασκεδαστικό, ψυχαγωγικό, ενημερωτικό και αποστομωτικό! Μάλιστα αγαπητέ μου συνάδελφε. Τη πρώτη ανάρτηση την έγραψα, στις 23 Ιανουαρίου το 2010 και αφορούσε τη δημιουργία του ιστολογίου. Αν και είναι κάπως ετεροχρονισμένη η όλη ανάρτηση, για πάμε να διαβάσουμε παρέα τις ενότητες και θα τα δούμε στη πορεία τα υπόλοιπα.

Και για να μην το ξεχάσω, απαγορεύεται αυστηρά το κάπνισμα εντός του ιστολογίου, Νόμος 3730/2008. Άσχετο αλλά δεν πειράζει! Εδώ άλλοι γράφουν και διαδίδουν ένα σωρό ΨΕΜΑΤΑ, το δικό μου το άσχετο θα σας πειράξει τώρα;

1) Dance me… to the end of blog
Η σημερινή επετειακή ανάρτηση, όπως θα διαπιστώσετε, έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Την έχω χωρίσει σε ενότητες, ονοματίζοντας κάθε μια με έναν τίτλο ο οποίος όμως παραπέμπει σε κάποιο τραγούδι, έστω κι αν κάποιους τίτλους τους έχω παραφράσει λίγο! Η ενότητα λχ. με τίτλο, I want to know what blog is, αποτελεί την παράφραση του γνωστού τραγουδιού, I WANT TO KNOW WHAT LOVE IS της αγαπητής μας μουσικής μπάντας FOREIGNER και δηλώνει ότι και ο τίτλος της, δηλαδή έχει καθαρά εκπαιδευτικό χαρακτήρα και παροτρύνει τον αναγνώστη να μάθει για το τι εστί blog. Ωστόσο όμως ο κάθε τίτλος, παραφρασμένος ή όχι, συνήθως ταιριάζει στην κάθε ενότητα. Φροντίζω μάλιστα σε κάθε λέξη που αλλάζω, από έναν γνωστό τίτλο, να χρησιμοποιώ στη θέση της τη λέξη blog, αλλά να βγαίνει και ομοιοκαταληξία. Δύσκολη ασχολία το blogging και συνεχίζω! Κάτω από κάθε, παραφρασμένο, τίτλο έχω αναρτήσει το βίντεο που περιέχει το αντίστοιχο τραγούδι αλλά με τον αληθινό τίτλο. Ενόσω διαβάζετε την ανάρτηση, μπορείτε κάλλιστα να απολαμβάνετε και τα υπέροχα, κατά την άποψή μου, τραγουδάκια, κάποια εκ των οποίων δίνουν τη δική τους … νότα (!) σε αυτήν την επετειακού χαρακτήρα ανάρτηση. Όσοι πάλι επιθυμείτε, μπορείτε να το δείτε και σαν ένα είδος, μουσικής παντομίμας και μάλιστα … διαδικτυακής. Άντε, πάλι πρωτοτυπήσαμε! Μήπως σου θυμίζει κάτι όλο αυτό; Κι εμένα, το ίδιο ακριβώς!

Σας καλώ λοιπόν στο … χορό μου ως το τέλος του ιστολογίου. Καλή συνέχεια.

2) I want to know what blog is
Το ιστολόγιο, για να βάλουμε κι ένα τέλος στη παραφιλολογία ορισμένων αδαών, είναι ένα σημειωματάριο ή προσωπικό ημερολόγιο αν προτιμάτε, σε ψηφιακή μορφή, μέσα στο οποίο ο κάτοχός και αρθρογράφος του, καταγράφει τα ενδιαφέροντά του και πράγματα που αφορούν κυρίως τον ίδιο. Δηλαδή το περιεχόμενο ενός ιστολογίου μπορεί να είναι από απλές σημειώσεις που αφορούν από δραστηριότητες, μέχρι ότι φανταστεί ο νους του καθενός από εμάς. Εν ολίγης τα ιστολόγια ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΑ! Ωστόσο όμως, είναι πάντα σε δημόσια θέα. Ενίοτε φιλοξενούνται και σχόλια φίλων του αρθρογράφου ή και αναγνωστών του ιστολογίου.
Αν με ρωτήσεις για τους κανόνες που διέπουν τα ιστολόγια και τους ιστολογίτες (νέος όρος) θα σου πω ότι είναι ίδιοι με αυτούς που διέπουν τις διαπροσωπικές μας σχέσεις και που τελικά χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο. Έχει να κάνει με τη παιδεία του καθενός από εμάς και τη γενικότερη ‘στάση’ απέναντι στη ζωή, αγαπητέ μου συνάδελφε. Άρα όταν αφήνουμε σχόλιο σε κάποιο ιστολόγιο θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να σεβόμαστε τον κάτοχο του ιστολογίου αλλά και όλους όσους το διαβάζουν.

Αυτά, για όσους … θέλουν να ξέρω τι είναι το ιστολόγιο.

3) No more heroes
Εσχάτως ανακάλυψα, όπως κι εσείς, βεβαίως – βεβαίως, πως μερικοί θεωρούν όλα τα ιστολόγια … κτήματά τους!!! Μπα, τι μας λες; Και όμως αγαπητέ μου, θέλουν εντελώς αβασάνιστα, να οικειοποιούνται τα ιστολόγια των άλλων για να δημοσιεύσουν την όποια ασυναρτησία τους ή οτιδήποτε άλλο κατέβει εκείνη τη στιγμή από το ακατοίκητο σημείο του εγκεφάλου τους! Όπως γίνεται άμεσα αντιληπτό, κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο κάτοχος ενός ιστολογίου δεν είναι υποχρεωμένος να φιλοξενεί τις απόψεις των προηγούμενων! Σε ότι αφορά τώρα το παρών ιστολόγιο, συγνώμη παιδιά αλλά δεν νομίζω ότι έχω βάλει πουθενά κάποια ταμπέλα στην οποία να γράφει, ΔΗΜΟΣΙΟ ΟΥΡΗΤΗΡΙΟ ή το άλλο που λέει, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ και οπωσδήποτε δεν υπονοώ πουθενά κάτι τέτοιο! Δεν είναι δυνατόν να αφήσω τον οποιονδήποτε αργόσχολο «περιπατητή» των ιστολογίων, που δεν έχει άλλο τρόπο να γεμίσει τον άχρηστο χρόνο του, να μετατρέψει το προσωπικό μου ιστολόγιο και την όποια δουλειά μου εδώ, σε κάποιο είδος χαζομάρας όπως αυτή που τον χαρακτηρίζει! Όποιος έχει τα κότσια και κόπτεται για τα δικαιώματά του στην υποτιθέμενη ελεύθερη έκφραση και μάλιστα μέσα από ξένα ιστολόγια, μάλλον έχει μπερδέψει κάποια πράγματα. Δικαίωμα του καθενός είναι να φτιάξει το δικό του ιστολόγιο, φυσικά αυτό θα πρέπει να είναι επώνυμο και ο αρθρογράφος του να μην είναι κρυμμένος πίσω από ψευδώνυμο! Όποιος λοιπόν έχει γερό στομάχι, ας ξεκινήσει το δικό του ιστολόγιο και μετά μας τα ξαναλέει! Ως τότε όμως …
Και κάτι ακόμα. Θα ήθελα να ενημερώσω μερικούς ότι για να γράψουν σε ιστολόγια και κυρίως σε ρ/ε, δεν ήταν ανάγκη να πάνε να βγάλουν ρ/ε άδεια. Μπορούν να γράφουν σχόλια ή και άρθρα χωρίς να έχουν στην κατοχή τους κάποια άδεια. Κατά πόσο δε, αυτή του ρ/ε. Χαμένος κόπος! Ούτως ή άλλος με άδεια ή χωρίς, κύρος δεν έχουν όλοι αυτοί!

Φτάνει πια, όχι άλλοι «ήρωες».

4) Crazy blog
Σε αυτό το σημείο δράττομαι της ευκαιρίας να σταθώ στο γεγονός που έχει προκαλέσει αίσθηση τους τελευταίους μήνες και που προβληματίζει και αρκετούς παρατηρητές και δεν είναι άλλο από τη συμπεριφορά ορισμένων και μάλιστα σε όχι και τόσο δύσκολες στιγμές θα έλεγα, η οποία τους οδηγεί σε παρατυπίες και καταπάτηση των κανόνων, τυπικών και άτυπων! Είναι γνωστό σε όλους άλλωστε, ακόμα και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν αυτοί οι τύποι, το οποίο μάλιστα περιλαμβάνει και επίθετα του … δρόμου, προκειμένου να εκφράσουν τα συναισθήματα τους προς κάποιους άλλους! Φυσικά όλα αυτά λαμβάνουν χώρα μόνο μέσα από συγκεκριμένα ιστολόγια, των οποίων οι κάτοχοι είναι ίδιας φιλοσοφίας και ιδίων αρχών με τους εν λόγω παρατρεχάμενους σχολιαστές τους. Όπως λέει και ο πάνσοφος λαός: κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το blog-άκι του! (λαϊκή ρήση την οποία παράφρασα για τις ανάγκες της ανάρτησης).
Αυτό που τελικά αντιλαμβάνεται όμως ακόμα και ο απλός παρατηρητής, είναι ότι όλοι αυτοί, το μόνο που καταφέρνουν, είναι να βγάζουν τον αληθινό τους εαυτό, αυτόν που τόσο καιρό κρατούσαν, με μεγάλη δυσκολία ομολογουμένως, καλά κρυμμένο και καταπιεσμένο κάπου βαθιά μέσα τους.
- Τουλάχιστον βγαίνει και κάτι ενδιαφέρων, θα σκεφτεί κάποιος τελειόφοιτος του τμήματος ψυχολογίας, αφού διαβάζοντάς τους, αμέσως αντιλαμβάνεται πως μόλις βρήκε την πηγή που θα του εξασφαλίσει και μάλιστα με επιτυχία, την μεταπτυχιακή του σπουδή!
Δυστυχώς ο χώρος νοσεί και μάλιστα επικίνδυνα. Το αν θα κρατήσουμε και αυτό το χώρο υγιή, επαφίεται σε εμάς αγαπητέ μου συνάδελφε. Σε αντίθετη περίπτωση αν τα παρατήσουμε, θα μετατραπεί σ’ ένα απέραντο ψηφιακό και μάλιστα δημοσίας θέας … αποχωρητήριο! Όλα είναι θέμα επιλογών και εδώ επιλογή είναι δική μας.

Εναλλακτικά μπορείτε να ακούσετε τον «Θείο Νώντα»

Τρελό ιστολόγιο, ναι! Ποιο όμως;

5) Erasing / Rewind
Δεν ξέρω αν θα πρέπει να κάνω ένα είδος απολογισμού ή κάτι παρόμοιο. Μα και βέβαια θα ήταν μια ενδιαφέρουσα κίνηση, αφού κάτι τέτοιο θα μπορούσε άλλωστε να λειτουργεί και σαν ένα είδος … εξομολόγησης που θα με οδηγήσει τελικά στον εξαγνισμό! Ελπίζω να το καταφέρω!
Μέσα στο χρονικό διάστημα που πέρασε, έγραψα ούτε λίγο ούτε πολύ, 140 άρθρα. Κάποια από αυτά είναι κατηγοριοποιημένα και κάποια άλλα όχι. Όπως κοιτάτε στην οθόνη, στην αριστερή στήλη υπάρχει η κατηγορία, ΕΤΙΚΕΤΕΣ. Εκεί θα βρείτε παλαιότερα άρθρα ανά κατηγορίες.
Ποια είναι όμως η σημασία του απολογισμού και αν πρέπει να υφίσταται, γιατί; Το θέμα αγαπητέ μου είναι πως, όταν φτάσει κάποιος στο σημείο του απολογισμού, ουσιαστικά αναζητάει την επιστροφή στο σημείο μηδέν. Εκεί δηλαδή απ’ όπου ξεκίνησε.
Θα μπορούσε κάλλιστα να με ρωτήσει κάποιος, για το αν έχω μετανιώσει για κάποια άρθρα που έχω γράψει ή ακόμα να μου το θέσει κάπως πιο κομψά, αν θα έγραφα και σήμερα τα ίδια με αυτά που έγραψα πέρυσι ιδιαίτερα σε αναρτήσεις που φέρουν τις απόψεις μου για κάποια θέματα που έχω θίξει. Η αλήθεια είναι πως, δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει πως, σε ότι έχει πράξει είναι … αλάνθαστος! Πως θα μπορούσα να εξαιρεθώ εγώ από τον κανόνα, και γιατί άλλωστε;

Ίσως ο τίτλος θα έπρεπε να ήταν Rewind / Erasing, δηλαδή γυρνάμε πίσω τη «κασέτα» και σβήνουμε αυτό που δεν μας άρεσε!

6) My blogging mistake
Περνώντας από το σκάνερ του σκληρού δίσκου του μυαλού μου όλα όσα έγραψα την περασμένη χρονιά, διαπίστωσα πως αυτό σταματάει συνεχώς σε ένα άρθρο και αρνείται πεισματικά θα τολμούσα να πω, να συνεχίσει πιο κάτω!!! Εκεί ακριβώς όπου βρίσκεται το πρώτο error. Ελπίζω όμως να είναι και το μοναδικό.
Όλα ξεκίνησαν από ένα email που έλαβα από … κάποιον (ποιόν άραγε;) στο οποίο υπήρχε και επισυναπτόμενο αρχείο εικόνας, που απεικόνιζε κάποιο radio shack. Τίποτα το ιδιαίτερο, θα μου πει κάποιος, εκτός όμως από τις συχνότητες που απεικονιζόντουσαν πάνω στα ψηφιακά πάνελ και έδειχναν εκτός ραδιοερασιτεχνικών ορίων ακροάσεις ενώ άφηναν υποψίες και για περεταίρω δραστηριότητα. Και θα μου ξαναπεί κάποιος, εσένα τι σε νοιάζει; Μήπως σε έχει ορίσει κάποια αρμόδια αρχή επόπτη;
Πράγματι, αν μου είχε θέσει κάποιος αυτά τα ερωτήματα από την αρχή, δεν θα το συνέχιζα και συγχρόνως δεν θα έπεφτα και στη παγίδα μέσα στην οποία έπεσα, αλλά δεν θα έκανα και το λάθος να ασχοληθώ με ένα θέμα το οποίο πραγματικά είναι εκτός αρμοδιοτήτων, όχι μόνο δικών μου αλλά όλων εμάς, Αρμόδια αρχή, είναι μόνο εκείνη που έχει ορίσει η πολιτεία και κανείς άλλος!
Ως αποτέλεσμα λοιπόν αυτής της ανάρτησης, είχε την αντιπαράθεση με κάποιον συνάδελφο και μάλιστα κάποιες φορές κάνοντας και το … φερέφωνο ενός άλλου! Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, αυτή είναι η ανάρτηση που δεν θα ανέβαζα ποτέ μου και για την οποία έχω μετανιώσει και νοιώθω κάπου μέσα μου, ότι έχω αδικήσει κάποιον ή καλύτερα … κάποιους.

Ο τίτλος όπως είναι παραφρασμένος, τα λέει όλα!

7) I’m like a blog
Εκτός όμως από τις άτυχες στιγμές, όπως αυτή που περιέγραψα πιο πάνω, υπήρξαν και οι καλές οι οποίες αποτελούν και την πλειοψηφία. Αναφέρομαι φυσικά, σε άρθρα που ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να προσελκύουν ανθρώπους με ενδιαφέροντα όμοια με τα δικά μας. Άρθρα όπως εκείνα με τη κεραία SLIM JIM τόσο στην κλασική όσο και στην Collinear εκδοχή, αποτελούν πόλο έλξης διψασμένων ραδιοερασιτεχνών για σχέδια κεραιών και ιδιοκατασκευές. Ένα άλλο άρθρο που εξακολουθεί να ελκύει, είναι αυτό με την κατασκευή και παρουσίαση της κατευθυνόμενης κεραίας τριών στοιχείων για τη μπάντα των έξι μέτρων. Κάποιο άλλο άρθρο μου το ανακάλυψε μια ομάδα δραστήριων ρ/ε και το έχουν αναρτήσει μεταφρασμένο, σε ιστοσελίδα ιστορικού, ενημερωτικού και όχι μόνο, περιεχομένου! Γι αυτό όμως το θέμα, θα αφιερώσω ολόκληρη ανάρτηση γιατί πιστεύω ότι το αξίζει. Να άλλος ένας και μάλιστα σοβαρός λόγος, που με αποτρέπει από το να επιτρέπω τη δημοσιοποίηση … χαζοχαρούμενων και άνευ ουσίας σχολίων. Δεν είναι δυνατόν αγαπητέ μου να μπαίνουν και να διαβάζουν σοβαροί άνθρωποι και να είναι αναγκασμένοι να ανέχονται και τα … τιτιβίσματα του κάθε προβληματικού! Συγνώμη αλλά αυτό δεν πρόκειται να το επιτρέψω. Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον, αλλά αν κι εγώ βαρεθώ «αύριο» τον ραδιοερασιτεχνισμό, ίσως το γυρίσω στο χαβαλέ. Για την ώρα όμως …

Η Nelly Furtado … «μοιάζει με πουλί». Ε και; Μήπως είναι η μόνη; Γεμίσαμε από … πουλιά! Όποιος έχει δει την ταινία του Χίτσκοκ ''Τα πουλιά'' μπορεί να μπει πιο εύκολα στο πνεύμα!

8) Blogger be good
Ξέρω τι περιμένουν μερικοί από εσάς. Περιμένετε να διαβάσετε και κανένα κατεβατό για τον «τρελό του χωριού», ε; Συγνώμη παιδιά αλλά έχει καταντήσει πολύ βαρετός και γραφικός και ότι και να γράψω δεν πρόκειται να πιάσει τόπο, οπότε …
Τα χάλια του είμαι σίγουρος πως τα βλέπετε όλοι σας. Το τελευταίο καιρό μάλιστα διαπράττει το λάθος και τα λέει και από … συχνότητας! Αίσχος! Μόνο αυτό έχω να πω.
Συγνώμη παιδιά αλλά εγώ έχω πολύ πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθώ, όπως είναι γνωστό, τα οποία είναι άκρως ραδιοερασιτεχνικού ενδιαφέροντος και δεν μου περισσεύει χρόνος για … thrash blogging. Μου φτάνει ο «μπελάς» που προσφάτως έβαλα στη πλάτη μου και που αφορά τα βραβεία. Φτάνει πια, όχι άλλο κάρβουνο! Να, τώρα που έγραψα την προηγούμενη ατάκα, αίφνης πέρασε από το μυαλό μου ένα … πιπεράτο (!) που το έμαθα πριν από λίγες ημέρες. Να το ρίξω; ΟΚ.
Λοιπόν απ’ ότι μαθαίνω, το «άτομο» άρχισε να παρακολουθεί Ελληνικές ταινίες! Απόδειξη το γεγονός ότι άρχισε να ανεβάζει φωτογραφίες, όπως αυτή του αξέχαστου Ορέστη Μακρή, στο ρόλο του … μπεκρή. Δεν γνωρίζω που οφείλετε το όψιμο ενδιαφέρων του για τις ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου και ούτε μπορώ να μπω στην ψυχολογία του, γιατί αυτή είναι ''κάπως''! Εντούτοις μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση το γεγονός αυτό, γιατί αυτός μέχρι και πριν από λίγο καιρό με κατηγορούσε πως, κάθομαι και βλέπω Ελληνικές ταινίες για να πάρω ιδέες που θα με βοηθήσουν να τροφοδοτήσω το ιστολόγιό μου! Ε ρε μνήμη που την έχω, όλα τα θυμάμαι! Τέλος πάντων, το θέμα του τότε ήταν ότι ήθελε, για ακόμα ναι φορά να με ειρωνευτεί, για κάποιες ατάκες και φωτογραφίες που χρησιμοποιούσα από παλιές κλασικές Ελληνικές ταινίες. Τώρα τι να μου πει και τι να του πω, ε;
Λοιπόν «άτομο» συνέχισε τη προσπάθεια. Δες και τον Ορέστη Μακρή, δες και τον Θανάση Βέγγο και φυσικά μη ξεχάσεις να δεις και τον … Ζήκο (Της κακομοίρας) ίσως εκεί αναγνωρίσεις κάτι οικείο σ’ εσένα. Μετά απ’ όλα αυτά, νομίζω πως είσαι σε καλό δρόμο. Πιστεύω πως αν συνεχίσεις έτσι θα καλυτερέψει η κατάστασή σου και ίσως κάνεις και την καριέρα που ονειρεύεσαι! Θα πρέπει πρώτα όμως να δεις καμιά διακοσαριά ταινίες. Ως τότε, υπομονή.

Γιαννάκη, πότε θα γίνεις καλό παιδάκι;

9) Don’t blog me down
Κάποιος, κάπου, κάποτε, όταν πληροφορήθηκε ότι ξεκίνησα να γράφω ιστολόγιο, μου είχε πει, τελείως συμβουλευτικά: πρόσεχε με τα blog γιατί «αυτά» δεν αργούν να φέρουν παρεξηγήσεις. Όσες φορές κι αν τον ρώτησα γιατί μου το είπε και τι εννοεί τέλος πάντων με αυτό, απέφευγε τη συζήτηση και δεν μου έλεγε περισσότερα! Κάτι παραπάνω ήξερε και σίγουρα ήθελε και την ησυχία του ο άνθρωπος. Όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, ήξερε πολύ καλά τι έλεγε ο … παλιός!
Όπως αντιλαμβάνεστε, η ύπαρξη του παρόντος ιστολογίου με έφερε πιο κοντά με κάποιους ανθρώπους. Για κάποιους άλλους όμως απ’ ότι φάνηκε λειτούργησε τελείως διαφορετικά και ίσως να ήταν και η κύρια αιτία των όποιων αντιπαραθέσεων! Παρόλα αυτό όμως στάθηκε η αφορμή για να δούμε όλοι μας τον αληθινό χαρακτήρα των … κάποιων άλλων. Κόμπλεξ, κακία; Τι άλλο να υποθέσω δεν ξέρω! Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που οι πατσαβουροπαρέα τη πέφτει σε κάποιον! Μάθε και το άλλο και που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι, γιατί αυτά ποτέ δεν τα έγραψε αφού δεν τον συμφέρει. Δεν είναι και λίγες οι φορές που την γλύτωσε παρά τρίχα ο «τρελός του χωριού» από βέβαιο ξυλοδαρμό για τις βλακείες που κάθετε και γράφει εναντίον συναδέλφων και μάλιστα χωρίς να του έχουν κάνει απολύτως τίποτα!!!

«Μην με αφήσεις να πέσω». Αλληγορικό; Μάλλον.

10) Good night bloggers…
Με αυτό το επετειακού χαρακτήρα άρθρο, βρήκα την ευκαιρία και έπραξα τα αναμενόμενα. Οριοθέτησα το ιστολόγιό μου ως προς τρίτους, ταξίδεψα στο κοντινό παρελθόν, έκανα την αυτοκριτική μου, εξομολογήθηκα και τελικά, ίσως και να εξαγνίστηκα.
Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από το «να τα βρει» κάποιος με τον εαυτό του. Μόνο τότε θα είναι απολύτως έτοιμος να τα βρει και με τους άλλους! Με όσους όμως το αξίζουν. Για τους άλλους …
Κάτι που θα ήθελα να σημειώσω ακόμα είναι πως, όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους, στο παρών ιστολόγιο θα εξακολουθήσω να κάνω αυτό που έκανα, κάνω και που αναγράφω κάτω από την επικεφαλίδα του ιστολογίου ΜΟΥ, δηλαδή θα γράφω για όλα τα … ενδιαφέροντα, με αφορμή τη ραδιοερασιτεχνική δραστηριότητα. Επίσης θα «τρέχω» όποιο contest θέλω και όποτε θέλω, χωρίς να είμαι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να πάρω την άδεια από κανέναν και περισσότερο δε, από κάνα δυο κομπλεξικούς οι οποίοι είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ, δηλαδή δεν έχουν απολύτως καμία παρουσία στη δραστηριότητές μας! Άλλο και τούτο το κακό που μας βρήκε! Μας κατηγορούνε επειδή … αματεριζόμαστε!!! Τι είναι τούτοι ρε συ; Άντε γεια … άντε γεια …
Πάμε για τίτλους ΤΕΛΟΥΣ, γιατί με αυτούς κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε όλα όσα μάθαμε και όλα όσα μας δίδαξαν οι πρεσβύτεροι! Για δείξτε όμως και λίγο σεβασμό παιδάκια!
Ολοκληρώνοντας την ανάρτηση, δεν ξέρω αν πρέπει ντε και καλά να ευχηθώ τα τετριμμένα. Εκείνο όμως που θα πω με σιγουριά είναι ότι θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για τον ραδιοερασιτεχνισμό, ό,τι καλύτερο περνάει από το μυαλό μου και που δεν υπερβαίνει τις δυνάμεις μου και που πάνω απ’ όλα θα προάγει την ιδέα του ραδιοερασιτεχνισμού. Θέλω να πιστεύω πως μέχρι και αυτή τη στιγμή, αυτό το κάνω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, άσχετα αν κάποια στιγμή έκανα και κάποια λάθη. Τα λάθη άλλωστε είναι για τους ανθρώπους. Αλλοίμονο. Άλλωστε ουδείς … άσφαλτος!!!

«Καληνύχτα κυρίες, ήρθε η ώρα να σας πω αντίο … »

ΣΣ. Τον τίτλο, «Ένας χρόνος φαγούρα» τον εμπνεύστηκα από τον τίτλο της γνωστής κινηματογραφικής ταινίας, «ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΑΓΟΥΡΑ».

Πολλά 73 σε όλους-ες -… -.-